آشنایی با کودهای مس

عوامل موثر بر قابلیت استفاده از مس

pH خاک: مقدار مس محلول با افزایش pH کاهش می‎یابد که علت آن کاهش حلالیت کانی‎ها و افزایش جذب سطحی است.

بافت خاک: پتانسیل کمبود مس، در خاک‎های به شدت شسته شده با بافت شنی حداکثر است.

روابط متقابل با سایر عناصر غذایی: غلظت بالای روی، آهن و فسفر در محلول خاک جذب مس توسط ریشه‎ها را کاهش داده و کمبود مس را تشدید می‎نماید. افزایش میزان رشد در نتیجه مصرف نیتروژن یا سایر عناصر در مقایسه با مقدار جذب مس بیشتر است، که این موضوع باعث رقیق شدن غلظت مس در گیاه می‎شود. همچنین افزایش غلظت نیتروژن در گیاه انتقال مس از اندام‎های مسن به اندام‎های جوان را محدود می‎کند.

منابع کودی مس

مس آلی: هر چند ضایعات حیوانی حاوی مقدار کمی مس قابل جذب می‎باشند (0.03 – 0.002 درصد) ولی غلظت بالایی از مس در کود خوک به دلیل اضافه کردن مس به جیره غذایی این حیوان مشاهده می‎شود. بنابراین، مصرف مداوم این کود ممکن است غلظت‎های سمی مس را در خاک به وجود آورد بخصوص اگر گیاهان حساسی مانند بادام زمینی کشت شوند. برای اکثر کود‎های دامی، اضافه کردن مقادیر متوسط این کودها به خاک مقدار کافی مس قابل جذب را برای گیاهان فراهم می‎کند.

مس معدنی: منبع مهم و متداول مس سولفات مس (CuSO₄.5H₂O) می‎باشد هر چند که اکسید مس (CuO)، مخلوط CuSO₄ و Cu(OH)₂ و کلات‎های مس نیز استفاده می‎شوند. سولفات مس در آب محلول بوده و قابل اختلاط با سایر کودهای دیگر می‎باشد. مصرف خاکی و محلول پاشی مس هر دو موثرند ولی مصرف خاکی رایج‎تر است. کارایی کودهای مس با مخلوط کردن آن‎ها با خاک اطراف ریشه یا با مصرف نواری نزدیک ردیف کاشت، افزایش می‎یابد. کاربرد مس می‎تواند وقتی فعالیت ریشه‎ها به دلیل شرایط رطوبت کم و زیاد در خاک‎ها، بیماری‎های ریشه، سمیت و کمبود عناصر غذایی محدود می‎شود تاثیر چندانی نداشته باشد. اثر باقی‎مانده مس می‎تواند بسته به نوع خاک، گیاه و میزان مصرف مس دو سال یا بیشتر وجود داشته باشد.

جدول 1: منابع کودی رایج مس