آشنایی با کودهای منگنز

منابع کودی منگنز

منگنز آلی: غلظت منگنز در اکثر فضولات دامی مشابه غلظت روی است و از 0.01_ 0.05 درصد تغییر می‎کند. مقادیر متوسط اضافه کردن کودهای دامی به خاک، مقدار کافی منگنز قابل استفاده را فراهم می‎کند. همانند آهن، روی و مس، فایده اضافه کردن ضایعات آلی، افزایش مواد آلی خاک و ایجاد کلات‎های طبیعی است که باعث افزایش قابلیت استفاده منگنز می‎شوند. همانند سایر عناصر کم مصرف، غلظت منگنز در ضایعات شهری بستگی به نوع منبع آن‎ها دارد و بطور متوسط غلظت منگنز حدود نصف مس می‎باشد.

منگنز معدنی: سولفات منگنز منبع کودی رایج منگنز بوده و به شکل‎های خاکی و محلول ‎پاشی مصرف می‎شود. علاوه بر کودهای معدنی منگنز، کمپلکس‎های آلی طبیعی و کلات‎های منگنز در دسترس بوده و معمولا به شکل محلول‎ پاشی مصرف می‎شوند. اکسید منگنز تنها به مقدار کمی در آب حل می‎شود و برای آنکه تاثیر گذار باشد باید به شکل پودر درآید. روش مصرف نواری عموما بسیار موثرتر از روش پخش سطحی بوده و مقدار مصرف منگنز در روش نواری معمولا نصف روش پخش کود در سطح خاک می‎باشد.

درخاک های آلی نیاز به مصرف مقادیر بیشتری کود منگنز می‎باشد. مصرف نواری منگنز مخلوط با کودهای N_P_K معمولا اعمال می‎شود. پخش مستقیم کلات‎های منگنز و کمپلکس‎های آلی طبیعی معمولا توصیه نمی‎شود زیرا کلسیم و آهن جای منگنز را در این کلات‎ها می‎گیرد و منگنز آزاد شده به شکل‎های غیر قابل استفاده در می‎آید. همچنین قابلیت استفاده بیشتر کلات‎های کلسیم و آهن ممکن است باعث تشدید کمبود منگنز شود. آهک و pH بالا منجر به کمبود منگنز شده که با استفاده از گوگرد و سایر ترکیبات اسیدزا برطرف می‎شود.

جدول 1: کودهای رایج منگنز