مقاله آشنایی با حشره کش های فسفری

این دسته از ترکیبات بالاترین مصرف را در بین گروه‌های مختلف حشره‌کش دارند. تحقیقاتی که در سال 1937 در شرکت‌های آلمانی صورت گرفت منجر به معرفی این دسته از  حشره‌کش‌ها شد. ترکیبات اولیه‌ای که به وسیله شردار دانشمند آلمانی تهیه شد، گازهای سمی تابون و سارین بودند که به علت  سمیت زیاد برای انسان هرگز به عنوان حشره‌کش مصرف نشدند. در سال 1941 شردار ترکیب شرادان را سنتز کرد، که از نظر تاریخی اولین ترکیب فسفره‌ای است که به عنوان یک حشره‌کش سیستمیک شناخته شده است.

 

 

خواص  حشره‌کش‌های فسفره

حشره‌کش‌های فسفره دو خاصیت عمده دارند: اول این که برای پستانداران از بعضی از حشره‌کش‌های دیگر نظیر ترکیبات کلره سمی‌ترند و دوم این که از نظر شیمیایی چندان پایدار نبوده و برای مدت زیادی در طبیعت باقی نمی‌مانند و برعکس حشره‌کش‌های کلره که طی چند ماه  یا چند سال تجزیه می‌شوند، این ترکیبات برای شکسته شدن به چند ساعت یا چند روز نیاز دارند و این خود برای این دسته از حشره‌کش‌ها یک برتری محسوب می‌شود.

حشره‌کش‌های فسفره دارای یک طیف گسترده از خواص مختلف فیزیکوشیمیایی، از جمله حلالیت در آب، پایداری، فشار بخارهای مختلف در درجه حرارت اتاق و سمیت برای پستاندارارن هستند و این موضوع باعث می‌شود که در کنترل آفات در موارد مختلف  به کار گرفته شوند. مثلا آنهایی که پایداری زیادی دارند در اوایل  فصل مصرف می‌شوند تا از تکرار عمل سم‌پاشی جلوگیری شود و به عکس در نزدیکی زمان برداشت محصول  از ترکیباتی با پایداری کمتر استفاده می‌شود. ولی اگر بخواهیم این دسته از ترکیبات را با ترکیبات کلره مقایسه کنیم به علت پایداری کمتر، دفعات مصرف این ترکیبات در فصل داشت، همیشه بیشتر است.

ترکیبات فسفره را می‌توان هم از نظر ساختمان شیمیایی و هم از نظر نحوه کاربرد عملی دسته ‌بندی کرد که در این دسته بندی، ترکیبات فسفره به چند گروه تقسیم می‌شوند که عبارتند از؛

الف) ترکیبات نفوذی

ب)ترکیبات تماسی با پایداری کم

ج) ترکیبات فسفره سیستمیک

د) ترکیبات فسفره که خاصیت تدخینی دارند.

ه) ترکیبات فسفره که به صورت گرانول استفاده می‌شوند.

و) ترکیبات فسفره که علیه پارازیت‌های حیوانات اهلی به کار می‌روند.

ز) ترکیبات فسفره که خاصیت قارچ‌کشی و نماتدکشی دارند.

 

اسماعیلی، م.، حق‌شناس، ع. و خ. طالبی. (1378). مقایسه فرمولاسیون گرانول و امولسیون چند حشره‌کش برای کنترل سن معمولی گندم. مجله علوم کشاورزی ایران. 30(1):85-92.

نوری، ح. و ح. صائب. 1381. اثر کنترل شیمیایی روی جمعیت زمستان گذران پسیل زیتون. علوم کشاورزی ایران. 9(2):49-55.

Eto, M. (1976). Organophophorous pesticides. CRC.

Farm chemical handbook. (2000). Miester publication.

Gruzdyer, G. S., Zinchenco, V. A., Kalinin, V. A. and R. I. Slovtsov. (1988). The chemical protection of plants, Mir publishers.

 

 

ارسال نظر