طبقه‌بندی علفکشها بر اساس مکانیسم اثر
7-علف‌کش‌های بازدارنده پروتوپورفیرینوژن‌اکسیداز
بازدارنده آنزیم سازنده پروتوپورفیرینوژن می‌باشند. در این گروه علف‌کش‌های دی‌متیل‌اتر و اکسادیازدن قرار می‌گیرند و علفکش رونستار (اگزادیازون) که در مزارع برنج شمال ایران (شکل 1) استفاده می‌شود جز این گروه است.
شکل 1- علفکش رونستار برای کنترل علف‌های هرز مزارع برنج شمال ایران استفاده می‌شود.
8-علف‌کش‌های بازدارنده متابولیسم لیپیدها
در این گروه تیوکاربامات‌ها و پیرازولیوم قرار دارند، تیوکاربامات‌ها مختل کننده سنتز لیپیدها بوده اما پیرازولیوم‌ها بازدارنده فعالیت مریستم‌اند، علف‌کش‌های این گروه تماما انتخابی بوده و از طریق ریشه، جوانه یا برگ جذب شده و دارای حرکت آکروپتال می‌باشند که در نهایت باعث توقف رشد در مناطق مریستمی برگ‌ها می‌شوند. مولی‌نیت، سیکلوات و دیفن‌زوکوات از نمونه‌های این گروه هستند.
9-بازدارنده‌های سنتز استولاکتات ALS یا بازدارنده‌های سنتز اسید استوهیدروکسی (AHAS)
علف‌کش‌های این گروه با بازدارندگی سنتز اسیدهای آمینه ضروری نظیر والین و ایزولوسین اثر خود را اعمال می‌کنند. در این گروه سولفونیل اوره‌ها، سینوسولفورون و ایمیدازولینون‌ها و علف‌کش‌های بن‌سولفورون‌متیل، تری‌بنورون‌متیل دیده می‌شوند.
10-فسفره‌های آلی
مکانیسم اثر آنها در گیاهان به دقت مشخص نشده است اما در فعالیت برخی آنزیم‌ها اختلال ایجاد می‌کنند. علفکش پی‌پروفوس از این گروه بوده و می‌توان به تنهایی از آن علیه باریک برگ‌ها و به صورت مخلوط با 2,4-D به نام ریلوف‌اچ در مزارع برنج علیه باریک برگ‌ها (شکل 2) استفاده کرد.
شکل 2- علفکش ریلوف‌اچ در مزارع برنج برای کنترل علف‌های هرز باریک برگ استفاده می‌شود.
11-سایر گروه‌ها
در این گروه علف‌کش‌های متعدد و متنوعی قرار می‌گیرند لیکن به دلیل کمبود موارد فرموله شده در طبقه‌بندی قرار داده نشده‌اند، از طرف دیگر تمرکز بیشتر بر علف‌کش‌های مصرفی کشور است.