مقاله آشنایی با گیاه دارویی سنبل الطیب

سنبل الطيب از زمانهاي گذشته به عنوان گياه دارويي ارزشمندی همواره مورد توجه و استفاده انسان بوده است. این گیاه بويي مطبوع دارد و گربه بوي آن را از فاصله دور تشخيص میدهد، به طرف آن ميرود و در اطراف آن جست وخیز ميکند و از بوي آن مست ميشود.  به همين علت از قديم، به آن علف گربه نيز میگويند. ريشه و ريزوم اين گياه در تمام کتابهای دستور دارویی به عنوان گياه دارويي معرفي شده است. مواد مؤثره آن در صنايع داروسازي استفاده فراواني دارد. اين مواد بر روي سيستم عصبي مرکزي تأثير میگذارد و آرام بخش و خواب آور و ضد تشنج است. همچنين براي درمان افسردگي از آن استفاده ميشود. در حال حاضر، اروپا بزرگترين بازار سنبل الطيب جهان محسوب ميشود.  این گیاه در نواحی مختلف رشته کوه البرز، نواحی شمالی و حتی در بخشهایی از مزارع مشهد بصورت محدود نیز کشت میشود.

گياه شناسی

سنبل الطيب گياهي علفي و چند ساله و به ارتفاع 0.5 تا 1.5 حتي 2 متر است. به ندرت به صورت بوتههاي كم و بيش چوبي ديده ميشود. گياهان اين تيره بيشتر در نواحي منطقه مديترانه و آسيا ميرويد.

گیاه سنبل الطیب

شکل 1: گیاه سنبل الطیب

 

جدول 1: نامهای مختلف سنبل الطیب

نام فارسی

سنبل الطیب

نام های رایج

علف گربه، والرين، والريان کوهستاني، سنبل کوهي

نام علمی

Valeriana officinalis L.

خانواده

Valerianaceae

نام انگلیسی

Common valerian Cat’s valerian setwal valerian

نام عربی

شيشة القطه، سنبلالعصافیر، سنبل عصفربا، سنبلالجبل

 

کشت و پرورش گياه

 سنبل الطيب در طول رويش به هواي معتدل و آب نسبتا زيادي نياز دارد. اين گياه را در مناطقي با بارندگي سالانه بين 600 تا 700 ميليمتر ميتوان کشت کرد. سنبل الطيب را در خاکهايي با بافت متوسط، حاصلخيز و غني از ترکيبات و مواد هوموسي و با زهکشي مناسب بايد کشت کرد. در مناطقي که شدت نور زیاد است، با سايه دهي به گياه باعث افزايش محصول ميشوند. بهترين دما براي رشد ريشهها 20 درجه سانتيگراد است که در اين دما ساير اندامهاي سنبل الطيب بهترين رشد را دارند. ميزان رطوبت در خاک 80 تا 90 درصد ظرفيت زراعي بهترين نتيجه را داشته است. خاک مناسب براي کشت سنبل الطيب بايد سرشار از مواد غذايي، بافت لوم يا لومی شنی با مقادير متوسط هوموس و pH آن بین 6.5 تا 7.5 باشد.

مزرعه سنبل الطیب

شکل 2: مزرعه سنبل الطیب

زمان و فواصل کاشت

تاريخ کشت گياه به شرايط آب و ِ هوایي محل رويش بستگي دارد. زمان مناسب براي کشت مستقيم اوايل بهار است، يعني زماني که رطوبت و بارندگي زیاد است. در اين صورت بذرها مستقيما در زمين اصلي و در رديفهایی به فاصله 40 سانتيمتر کشت ميشود.

روش کاشت

کاشت و تکثير سنبل الطيب توسط بذر به دو روش (مستقيم و غيرمستقيم) صورت میگیرد.

کاشت مستقيم: در برخي کشورها به علت بالا بودن رطوبت و بارندگي مناسب همواره از کاشت مستقيم بذر در زمين اصلي استفاده میشود.

کاشت غيرمستقيم: در اواسط تابستان (نیمه دوم تیر)، بذرها را در خزانهاي که آماده شده است، کشت ميکنند. بذرها در رديفهايي به فاصله 15 تا 20 سانتيمتر در خزانه کشت می‌شود و روي بذرها را حداکثر 0.1 سانتيمتر با خاک برگ میپوشانند. سپس غلتک مناسبي زده ميشود. براي هر هکتار زمين به 500 تا 700 متر مربع خزانه نياز است. در هر متر مربع به يک گرم و براي هر هکتار زمين به 500 تا 700 گرم بذر نياز است. نِشاها در اواخر شهريور تا اوايل مهر، که ارتفاع آنها به 15 تا 17سانتيمتر ميرسد، بايد به زمين اصلي منتقل شوند.

در فصل پاييز هنگام تهيه زمين ميزان 15 تا 20 تن در هکتار کود حيواني و 40 تا 50 کيلوگرم در هکتار کود فسفر، 20 تا 30 کيلوگرم در هکتار کود پتاسيم و 40 تا 50 کيلوگرم در هکتار مصرف میشود. در اين فصل نيز کود ازت مورد نياز گياهان باید بصورت سرک به خاک اضافه شود. با این حال بهتر است در خصوص تغذیه گیاه، به آزمون خاک مزرعه و توصیه کودی توسط کارشناسان تغذیه توجه کرد. سنبل الطيب به آب زياد نياز دارد. آبياري در اين گياه بايد هفتهاي يک بار صورت گيرد. مبارزه با علفهاي هرز در طول رويش سنبل الطيب، در افزايش عملکرد ريشه نقش عمدهاي دارد. مهمترین آفتي که خسارت اقتصادي به سنبل الطيب وارد ميکند، لارو یا همان کرم سفيد ريشه است. از بيماريهاي سنبل الطيب میتوان سفيدک سطحي را نام برد.

عمليات برداشت

ريشه سنبل الطيب مانند هر ريشه حاوي ماده مؤثره، در اواخر رويش (پایيز يا زمستان) از بيشترین مقدار ماده مؤثره برخوردار است. چنانچه نشاها در پایيز به زمين اصلي منتقل شده باشند، بايد در فصل پایيز (مهر- آبان) سال بعد برداشت شوند. در اين صورت نيز توصيه ميشود ريشهها در فصل پایيز بعد برداشت شوند. برداشت ريشه در فصل پایيز سال سوم مناسب نيست؛ زيرا عملکرد کاهش مييابد. قبل از برداشت ريشه، ابتدا بايد اندامهاي هوايي گياه را برداشت کرد. ريشهها را زمانی از خاک خارج میکنند که رطوبت خاک کاهش يافته است.

ويژگيهاي دارويي و درماني

 ريشههاي تازه سنبل الطیب خواص دارويي بيشتري نسبت به حالت خشک شدهاش دارد. ريشه و ريزوم خشک سنبل الطیب حاوي 2 تا 0.5 درصد اسانس است. بوي تند ريشه اين گياه ناشي از وجود اسيد ايزووالرنيک است.

فراوردهها

اسيد والرينيك از ريشه گیاه سنبل الطیب، با استفاده از روشهاي مختلف (كدكس 84 ) و در صنعت به طريق سريعتر و با صرفهتر، از اكسيداسيون الكل آميليك حاصل از تخميرهاي الكلي قند و مواد نشاستهاي تهيه ميشود. این ماده از اجزای کپسول سدامين، والريک، والرين، پودر آلتيب، قرص آنتیميگرن، محلول خوراکي رها، قرص نوراگل، شربت والريک است. فراوردههای خشک شده ريشه اين گياه، که بصورت 1.5 تا 2 گرمي هستند، بايد 30 تا 60  دقيقه قبل از خواب مصرف شوند. برخي نيز اين گياه را با بادرنجبويه، رازک، گل ساعت و اسکالکپ (در طب چيني کاربرد دارد) ترکيب و مصرف ميکنند.

خواص درماني

ريشه سنبل الطيب از نظر طب قديم ايران گرم و خشک است. خواص مهم آن عبارتاند از ضدتشنج، رفع ناراحتيهاي عصبي و هيستري، ضداسپاسم و آرام بخش، معالج صرع، درمان بيخوابي، برطرف کننده دلهره، تشويش، نگراني، تقویت نیروی جنسی و... . والرين يک گياه قلبي، معرق، مقوي مغز، ضدانگل و قاعدهآور و مهمتر از همه آرام کننده قوي دستگاه عصبي، دارويي مطمئن براي بحرانهاي عصبي، دلهره، ضعف اعصاب، درمان ميگرن و سردردهاي شديد عصبي است. این گیاه همچنین برطرف کننده تپش و ترسهاي شبانه اطفال نامیده شده است. مطالعات انجام شده بر روي انسان، اثرات آرام بخش سنبل الطيب را تأييد ميکند و فعاليت ملايم خواب آوري بر روي افراد طبيعي بیخواب و با خواب غيرطبيعي را نشان ميدهد. این گیاه زمان شروع خواب را کوتاه کرده و بينظمي خواب را اصلاح ميکند. همچنین خوشبوکننده دهان است و سکسکه مداوم را از بين میبرد.

فاضلی کاخکی، سید فاضل؛ مؤیدی، علی ‌اکبر.(1398). گیاه دارویی سنبل ‌الطیب. تهران: نشر آموزش کشاورزی

 

ارسال نظر